Wysokość rezerwy na świadczenia pośmiertne kalkulowana przez daną jednostkę uzależniona jest głównie od prawdopodobieństwa śmierci pracownika. Podczas wyznaczania rezerwy uwzględnić należy również wiele założeń demograficznych oraz finansowych tak, aby wysokość rezerwy na świadczenia pośmiertne była spójna z rzeczywistością.
Wysokość minimalnej odprawy pośmiertnej określa Kodeks Pracy. Każda jednostka ma jednak możliwość zaproponowania odprawy pośmiertnej wyższej niż minimalna. Zapisy o podwyższeniu odprawy znajdują się najczęściej w regulaminie wynagradzania lub układzie zbiorowym pracy.
Wysokość odprawy pośmiertnej uzależniona jest od stażu pracy u pracodawcy i wynosi:
– jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10 lat – jednomiesięczne wynagrodzenie,
– jeżeli pracownik zatrudniony był przez min. 10 lat – trzymiesięczne wynagrodzenie,
– jeżeli pracownik zatrudniony był przez okres min. 15 lat – sześciomiesięczne wynagrodzenie.
Wypłata świadczenia pośmiertnego następuje, jeśli śmierć pracownika nastąpiła w czasie trwania jego stosunku pracy.
Za podstawę ustalenia wysokości rezerw na świadczenia pośmiertne uznać należy wynagrodzenie obliczone wg zasad obowiązujących przy wyliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.
Do otrzymania odprawy pośmiertnej uprawniona jest rodzina pracownika – przede wszystkim małżonek/małżonka, dzieci, ale także rodzice oraz macocha i ojczym oraz osoba przysposabiająca, jeżeli osoby te ukończyły 50 lat lub wychowują m.in. jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionych do renty po zmarłym, pod warunkiem, że pracownik przyczyniał się do ich utrzymania. W sytuacji, gdy odprawa pośmiertne przysługuje więcej niż jednej osobie, po równo dzielona jest pomiędzy te osoby.